تفاوت دوربین DSLR و بدون آینه

در این مقاله می خواهیم به تفاوت دوربین DSLR و بدون آینه با نگاهی جامع تر از قبل بپردازیم. در ابتدا باید گفت که دوربینهای DSLR و دوربین‌های بدون آینه هر دو دارای ویژگی هایی بعضا شبیه به هم و لنزهای قابل تعویض هستند. اما تفاوت های مهمی دارند که در بعضی مواقع کارکرد آنها را کاملا از هم متمایز می کند.

• مقایسه از نظر وزن و سایز

دوربین های DSLR معمولا سایز برزگی دارند و اصولا دلیل استقبال کاربران از دوربین های بدون آینه نیز سایز نسبتا کوچکتر آنها نبت به DSLR هاست. بنابراین همراه با دوربین‌ های DSLR بی شک به لنزهای بزرگتری نیاز است و شاید به دستهای بزرگی هم برای نگه داشتن دوربین و لنز نیاز داشته باشید.

دوربین های بدون آینه از نظر حجمی کوچک تر و سبک تر طراحی می‌شوند و اگرچه گاهی اوقات لنزهای آنها به بزرگی لنزهای DSLR هستند، اما اندازه کوچک تر و وزن سبک تر یکی از نقاط مثبت فروش دوربین های بدون آینه است. البته این نقطه مثبت همیشه اتفاق نمی افتد چون در بعضی مارکها ترکیب لنز با دوربین سنگین می شود.

• مقایسه لنز‌ها

کانن و نیکون دو برند معتبر تولید لنز برای دوربین های DSLR هستند و برند‌هایی مانند سونی ،سیگما و تامرون هم بعد از آنها مطرح می باشند. در این زمینه می توان گفت که لنز هایی که صرفا برای این دوربین های DSLR  تولید شده دارای تنوع بسیار بالایی است و حق انتخاب بسیاری را در اختیار کاربران قرار می دهد. در نقطه ی مقابل بدلیل اینکه خریداران دوربین‌ های بدون آینه، اغلب جدید هستند، کمتر نسبت به لنز‌های قدیمی وابستگی دارند و معمولا همان لنز همراه دوربین برایشان کافی است البته باید گفت تنوعی بسیاری نیز در بین این دسته از لنز ها وجود ندارد و اکثرا کاربران برای مرتفع کردن نیاز های خود مجبورند که از تبدیل مانت بعلاوه ی یک لنز از سری لنزهای DSLR استفاده کنند.

• منظره یاب 

هنوز بسیاری از عکاسان ترجیح می دهند از منظره یاب برای دیدن استفاده کنند. منظره یاب نوری تعبیه شده در دوربین های DSLR کاملا بدون واسطه و براساس آنچه که واقعا از لنز عبور می‌کند کار می کند. در این دوربین ها استفاده از منظره‌یاب نوری یا اپتیکال، تصویری سریع، راحت و واقعی از صحنه را نمایش می‌دهد.در نقطه ی مقابل منظره یاب تعبیه شده در دوربین های بدون آینه بصورت تصویری دیجیتال از صحنه است که درون دوربین ضبط شده است، اما در طراحی تمامی دوربین های DSLR همیشه منظره‌یاب اپتیکال وجود دارد.

چند سری از مدل‌های دوربین های بدون‌ آینه هم هستند که بعلت کوچکی و فشردگی فاقد منظره یاب هستند و فقط یک LCD در پشت آنها تعبیه شده که کار کردن با انها را در نور شدید کمی سخت‌ تر می‌کند. به همین دلیل در میان این دوربین‌ها ، دوربین هایی که دارای منظره یاب هستند معمولا گران تر می باشند. البته در این دوربین ها منظره یاب، به معنی یک منظره یاب نوری که مناظر را از روی آینه و یا منشور نوری نشان می‌دهد نیست، بلکه این منظره‌یاب یک LCD کوچک است که تصویر را به صورت مستقیم از روی سنسور دوربین نمایش می‌دهد. البته جنبه مثبت استفاده از این منظره‌ یاب‌ ها این است که درمنظره یاب الکترونیکی ما می توانیم اطلاعات خیلی بیشتری نسبت به مدل اپتیکال در دوربین های DSLR داشته باشیم. مثلا دیدن نمودار هیستوگرام زنده و نمایش تصاویر زنده از فیلتر‌هایی که در دوربین وجود دارد. به عنوان مثال می‌توانید به صورت زنده در نمایشگر ببینید که تصویر در حالت سیاه و سفید چگونه دیده خواهد شد.

• فوکوس خودکار 

نحوه فوکوس خودکار در این دوربین های DSLR از نوع تشخیص فاز یا Phase Detection است که در حالت عادی و برای دنبال کردن سوژه بسیار سریع و دقیق عمل می کند. اما در حالتی که از مد LiveView استفاده می کنیم فوکوس خودکار اغلب با کندی نجام می‌شود و گاهی اوقات دقیق نیست. البته برند‌های کانن و نیکون هر کدام با معرفی سری جدیدی از لنز ها و دوربین‌های خودشان، سعی کرده‌اند که این مشکل را برطرف کنند. اما مدل‌های قدیمی‌تر لنز‌ها و دوربین‌های این دو شرکت، همچنان با مشکل فوکوس در حالت LiveView و فیلم‌برداری روبرو هستند. در سری دوربین های DSLR آینه در مسیر سیستم Autofocus نصب شده است. به همین دلیل وقتی میخواهیم فوکوس خودکار انجام دهیم حتما باید آینه پایین باشد و به این معنی است که در شات های پی‌درپی، هر بار که آیینه برای ثبت عکس، به بالا جمع می‌شود، فوکوس از دست می‌رود. به همین دلیل است که برای هر بار گرفتن عکس، یک‌بار آیینه پایین می‌آید تا دوربین مجددا روی سوژه فوکوس کند و دوباره برای گرفتن عکس بعدی به بالا جمع می‌شود.
فوکوس یا وضوح سازی در حین فیلمبرداری DSLR ها بسیار سخت است، مخصوصا اگر سوژه‌ در یک حرکت خطی رو به دوربین یا پشت به دوربین، در حال حرکت دور و نزدیک شود. در این حالت اگرچه ما در یک نقطه ابتدای حرکت، فوکوس خودکار انجام میدهیم، ولی در حین حرکت امکان تغییرنقطه فوکوس خودکار به کندی و با اشتباه انجام می‌شود.

در نقطه مقابل در دوربین های بدون آینه هنگام  استفاده از مد Live View و نمایش در LCD دوربین، حتی در صورت نیاز به عکس‌برداری پرسرعت پی‌درپی هم به راحتی می توانیم فوکوس خودکار انجام دهیم. بنابراین از این لحاظ نسبت به DSLR ها مزیت فوق‌العاده ای دارند.
بعضی از مدل‌ های دوربین‌ های کانن مثل EOS 80D، EOS 7D Mark II، EOS 750D/T6i و EOS 760D/T6s، دارای یک فوکوس خودکار هیبریدی هستند که به تشخیص سوژه و وضوح خودکار آنها کمک می کند. در این دوربین‌ ها، حسگر‌های فوکوس در داخل سنسور دوربین تعبیه شده است و وقتی از مد Live View استفاده میکنیم فعال میشود. در این مدل‌ها شکاف بین دوربینهای DSLR و دوربین‌های CSC تا حد امکان زیادی کم شده، اما همانطور که گفته شد این یک قاعده کلی برای تمام دوربین های DSLR نیست. در دوربین‌های CSC سیستم فوکوس خودکار همیشه فعال است و در حالت استفاده از مد Live View با اشاره روی صفحه LCD میتوانیم روی هر نقطه‌ای از تصویر فوکوس انجام دهیم. همچنین دوربین‌های CSC رده بالا، دارای سیستم فوکوس خودکار بسیار پیشرفته‌ تری هستند. دوربینهایی مثل فوجی X-T2 و المپیوس OM-D E-M1 Mark II علاوه بر سیستم فوکوس خودکار پیشرفته دارای سیستم فوکوس خودکار هیبریدی هم هستند. در این سیستم ما می توانیم سوژه را حین حرکت یا توقف دنبال کنیم و هر لحظه روی نقطه که سوژه در آن قرار دارد با یک اشاره روی صفحه، فوکوس خودکار را انجام دهیم.