آموزش عکاسی, وبلاگ

اصطلاحات رایج عکاسی

اصطلاحات رایج عکاسی

اصطلاعات رایج عکاسی


4.5/5 - (40 امتیاز)

می توان حرفه ای عکاسی نیز به مانند سایر رشته های دیگر دارای اصطلاحات منحصر بفردی است که افرادی که خواهان یادگیری این حرفه ی جذاب هستند می بایست به تمامی این نکات و اصطلاحات اشراف کامل داشته باشند و بدانند که هریک از این مواردی چه کاربردی دارد و چه تاثیری می تواند در جهت بهبود خروجی تصویر شما  داشته باشد. پس توجه داشته باشید گان اولیه و مهم در فراگیری عکاسی درک اصطلاحات، تعاریف، و واژگان عکاسی است و میتواند کمک شایانی در جهت بهبود مهارت شما به عنوان یک عکاس مبتدی باشد. در این مطلب سعی خواهیم کرد به زبانی ساده به توضیح برخی از این اصطلاحات بپردازیم :

 

دیافراگم 

دیافراگم یا (Aperture) یکی از سه ضلع نوردهی در عکاسی است. بطور ساده می توان گفت که دیافراگم به اندازه ی گشایش دهانه ی لنز اطلاق می شود. هر چه دیافراگم بازتری را در لنز داشته باشیم بی شک می توانیم نور بیشتری را در عکس داشته باشیم و البته بالعکس. دیافراگم باز در حروجی عکس های پرنور و دیافراگم بسته به ما عکس هایی تاریک تر را خواهد دهد.اما دقیقا نکته اساسی در اینجا انتخاب بهترین میزان دیافراگم است. اگر گشودگی دیافراگم شما در شرایطی که عکاسی میکنید کمتر یا بیشتر از حد مجاز باشد قطعا شما نوردهی ایده آلی نخواهید داشت.

Al Servo یا فوکوس پیوسته

معمولا هنگامی که شما تنظیمات فوکوس خود را بر روی خودکار قرار دهید ،فوکوس دوربین بر روی سوژه قفل شده و همانگونه باقی می ماند. اما در حالت فوکوس پیوسته حتی اگر سوژه ی شما حرکت کند کانون اصلی فوکوس تغییر کرده و سوژه را دنبال می کند بنابراین سوژه هنوز هم شارپ می ماند، حتی اگر حرکت کند. این تنظیمات دوربین برای درک عکاسی از اشیاء متحرک ضروری هستند.

بوکه

بوکه (Bokeh)  به دایره های روشنی گفته می شود و به هنگام گرفتن عکس با دیافراگم باز و هنگامی که چراغ نورها در یک تصویر خارج از فوکوس باشند، ایجاد می شوند. بوکه در واقع یک افکت منظم برای پس زمینه یک عکس است.

حالت عکاسی پشت پیاپی

حالت عکاسی پشت پیاپی (Burst Mode) به حالتی گفته می شود که در صورت فعال سازی آن دوربین را قادر می سازد تا بصورت پشت سرهم و تا زمانی که شما انگشت را از روی دکمه ی شاتر بر نداشتید عکاسی کند. البته تعداد عکس های متوالی که گرفته می شود به میزان توان دوربین ،سرعت رم و بافر دوربین بستگی دارد و در شرایط مختلف تغییر می کند.

عمق میدان

عمق میدان (Depth of field) یک واژه عکاسی است که به قسمتی از تصویر که در فوکوس است اشاره می کند. دوربین بر روی یک فاصله فوکوس خواهد کرد، اما یک محدوده فاصله در جلو و پشت آن نقطه وجود دارد که واضح یا شارپ باقی می ماند – این محدوده عمق میدان است. از طرف دیگر، در مناظر اغلب بخش عمده تصویر در فوکوس است – این یک عمق میدان زیاد است، و محدوده فاصله زیادی شارپ باقی می ماند.

نوردهی

نوردهی (Exposure) میزان روشن یا تاریک بودن یک تصویر است. تصویر زمانی ایجاد می شود که سنسور دوربین (یا نوار فیلم) در معرض نور قرار می گیرد – این واژه از همین جا نشأت گرفته است. یک عکس تاریک کم نوردهی شده یا در معرض نور کافی قرار نگرفته است؛ یک عکس روشن زیاد نوردهی شده یا در معرض نور بیش از حد قرار گرفته است. نوردهی را می توان از طریق دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو (بیشتر دو مورد آخر) کنترل کرد. نوردهی امری سلیقه ای است – هیچ نوردهی «درست»ی وجود ندارد.

جبران نوردهی

جبران نوردهی (Exposure Compensation) راهی است برای این که به دوربین بگویید دوست دارید نوردهی روشن تر یا تاریک تر باشد. از جبران نوردهی می توان در بعضی از مُدهای خودکار و نیمه خودکار مانند اولویت دیافراگم استفاده کرد. جبران نوردهی بر حسب استاپ های نور اندازه گیری می شود، اعداد منفی به تصویر تاریک تر منجر شده و اعداد مثبت عکس روشن تری ایجاد می کنند.

فوکوس

هنگامی که چشم شما بر روی سوژه ای که به شما نزدیک است فوکوس می کند، اشیاء دور تار به نظر می رسند. واژه عکاسی رایج «فوکوس (Focus)» نیز همین معنا را دارد. چیزی که در فوکوس باشد واضح یا شارپ است، در حالیکه یک شیء که خارج از فوکوس باشد شارپ نیست (تار است). نواحی فوکوس مختلف تعیین می کنند که آیا دوربین دارد بر روی چند نقطه یا بر روی یک نقطه انتخاب شده توسط کاربر فوکوس می کند.

همگام سازی فلاش

شما احتمالا می دانید که فلاش یک درخشش ناگهانی (انفجار) نور است – همگام سازی فلاش (Flash Sync) تعیین می کند که فلاش چه موقع فایر یا زده شود. به طور معمول فلاش در ابتدای عکس فایر می شود، اما تغییر حالت همگام سازی فلاش تنظیم می کند که چه موقع این اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، حالت همگام سازی فلاش پرده دوم، فلاش را به جای ابتدا در انتهای عکس فایر می کند.

هیستوگرام

در عکاسی، هیستوگرام (Histogram) یک نمودار است که نشان می دهد چه تعداد پیکسل روشن و تیره در یک تصویر وجود دارد. اگر قله یا نقطه اوج نمودار به سمت چپ باشد، تصویر مقدار زیادی رنگ های تیره دارد. اگر قله نمودار به سمت راست باشد، تصویر مقدار زیادی رنگ روشن دارد. اگر لبه های آن قله ها بریده (قطع) شده باشد، تصویر کم (در لبه سمت چپ) یا زیاد (در لبه سمت راست) نوردهی شده است. هیستوگرام چیزی است که مبتدیان باید بعد از این که درک خوبی از مُدهای دستی به دست آوردند، یاد بگیرند.

کفشک (هات شو)

کفشک (Hot Shoe) یک اسلات (شکاف) در بالای دوربین برای اضافه کردن لوازم جانبی مانند فلاش اکسترنال ، رادیو فلش، رکوردر و بسیاری دیگر از تجهیزات جانبی بر روی دوربین  است.

ایزو

ایزو (ISO) مشخص می کند که دوربین چقدر نسبت به نور حساس است. به عنوان مثال، ایزو 100 به این معنی است که دوربین زیاد حساس نیست – که برای عکاسی در نور روز مناسب است. ایزو 3200 به این معنی است که دوربین بسیار نسبت به نور حساس است، بنابراین شما می توانید از این ایزوی بالاتر برای گرفتن عکس در نور کم استفاده کنید. مشکل اینجاست که به نظر می رسد تصاویر در ایزوی بالا دانه دانه (نویزدار) بوده و جزئیات کمتری دارند. برای به دست آوردن یک نوردهی مناسب، ایزو با دیافراگم و سرعت شاتر متعادل می شود.

نوردهی طولانی

نوردهی طولانی (Long Exposure) تصویری است که به مدت طولانی نوردهی شده، یا از یک سرعت شاتر طولانی استفاده کرده است. این تکنیک برای عکاسی از اجسام ثابت در نور کم، یا تبدیل اجسام متحرک به یک تاری هنری مفید است. عکاسی شبانه با نوردهی طولانی می تواند نتایج بسیار باور نکردنی ایجاد کند. به عنوان مثال، این تکنیکی است که اغلب برای عکاسی از رد ستارگان مانند تصویر زیر مورد استفاده قرار می گیرد.

دستی

مُد دستی (Manual) به عکاس اجازه می دهد تا نوردهی را تنظیم کند، به جای این که دوربین این کار را به صورت خودکار انجام دهد. در مُد نوردهی دستی، شما دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو را انتخاب می کنید، و این انتخاب ها بر میزان روشن یا تاریک بودن تصویر تاثیر می گذارند. مُدهای نیمه دستی شامل مُد اولویت دیافراگم (که در آن شما فقط دیافراگم را انتخاب می کنید)، مُد اولویت شاتر (که در آن فقط سرعت شاتر را انتخاب می کنید) و مُد خودکار برنامه ریزی شده (که در آن ترکیبی از دیافراگم و سرعت شاتر را به جای تنظیم آنها به صورت جداگانه انتخاب می کنید) می باشند. دستی می تواند به فوکوس دستی، به جای استفاده از فوکوس خودکار نیز اشاره داشته باشد.

نورسنجی

استفاده از مُد دستی صرفا مبتنی بر حدس و گمان نیست – یک نورسنج توکار (ساخته شده در داخل دوربین) به هدایت آن تصمیمات کمک می کند، و نشان می دهد که آیا دوربین فکر می کند تصویر زیاد یا کم نوردهی شده است. نورسنجی (Metering) در واقع بر اساس یک رنگ خاکستری متوسط است، بنابراین داشتن اشیاء روشن تر یا تیره تر در تصویر می تواند نورسنج را کمی گیج (مختل) کند. مُدهای نورسنجی نشان می دهند که نورسنج چگونه نور را می خواند. نورسنجی ماتریسی به این معنی است که دوربین نور را از کل صحنه می خواند. نورسنجی مرکزگرا تنها آنچه را که در مرکز کادر است در نظر می گیرد و نورسنجی نقطه ای نور را بر اساس جایی که نقطه فوکوس شما بر روی آن قرار دارد، می سنجد.

نویز

نویز (Noise) نقطه های ریز در تصویر است، که حالت دانه دانه بودن یا زبری به آن می دهند. تصاویر گرفته شده در ایزوهای بالا نویز زیادی دارند، بنابراین بهتر است که از کمترین ایزویی که می توانید برای میزان نور موجود در صحنه استفاده کنید.

RAW (خام)

RAW یک نوع فایل است که به عکاس اجازه می دهد تا کنترل بیشتری بر ویرایش عکس داشته باشد. RAW یک نگاتیو دیجیتال محسوب می شود، که در آن نوع فایل پیش فرض JPEG قبلا کمی پردازش شده است. با این حال، باز کردن فایل RAW به نرم افزار خاصی نیاز دارد، در حالیکه JPEG عمومی تر است.

قانون یک سوم

قانون ترکیب بندی یک سوم (Rule of Thirds) به صورت فرضی تصویر را هم در جهت افقی و هم عمودی به سه قسمت تقسیم می کند. اغلب جالب ترین ترکیب بندی ها نتیجه قرار دادن سوژه در یکی از تقاطع های آن خطوط فرضی، به جای مرکز تصویر می باشند.

 

سرعت شاتر

شاتر بخشی از دوربین است که باز و بسته می شود تا اجازه ورود نور و گرفتن تصویر را بدهد. سرعت شاتر (Shutter Speed) مدت زمانی است که آن شاتر باز می ماند، که بر حسب ثانیه یا کسری از ثانیه، مانند ۱/۲۰۰ s. نوشته می شود. هرچه شاتر طولانی تر باز بماند، اجازه ورود نور بیشتری را می دهد. اما در حالیکه شاتر باز است، هر چیزی که حرکت کند تار می شود، و اگر کل دوربین حرکت کند، کل تصویر تار می شود – به همین دلیل است که برای سرعت شاترهای طولانی تر سه پایه لازم است.

کنترل شاتر

کنترل شاتر در واقع یک ریموت از راه دور است که برای گرفتن عکس در شرایطی که می بایست از دوربین کمی فاصله بگیرید از آن استفاده می شود .

تایم لپس

تایم لپس (Time Lapse) ویدئویی است که از چسباندن چند عکس گرفته شده از یک چیز یکسان در زمان های مختلف به یکدیگر ساخته می شود و به نظر می رسد که زمان سریع تر در حال گذر است. تایم لپس را با نوردهی طولانی اشتباه نگیرید، که یک تصویر تنها با یک سرعت شاتر طولانی است.

منظره یاب

منظره یاب (Viewfinder) یا چشمی در واقع حفره ای است که برای مشاهده ی کادر و گرفتن عکس می توان آن استفاده کرد. برخی از دوربین های دیجیتال منظره یاب ندارند و فقط از صفحه نمایش استفاده می کنند، اما تمام DSLR ها و اغلب دوربین های بدون آینه از منظره یاب استفاده می کنند.

تراز سفیدی

ساختار چشم انسان بگونه ای است که به شکلی خودکار برای منابع نور مختلف تنظیم می شوند، اما ساختار دوربین ها این گونه نیست در نتیجه ممکن است در بعضی مواقع عکس هایی را که می گیرید آبی یا کمی زرد به نظر برسد. در این شرایط می توان با بهره گیری از تنظیمات تراز سفیدی یا White Balance این مشکل را برطرف کرد و اشیایی که در واقعیت سفید رنگ هستند را بطور صحیح ثبت کرد. البته باید گفت که در دوربین های پیشرفته ی امروزی ، همانند هر آپشنی،تراز سفیدی نیر دارای حالتی اتومانیک نیست که کمی کار را برای کاربران ساده تر می کند اما بقدری دقیق نیست که بتوان به آن تکیه کرد. اگر تراز سفیدی نیز در قسمت تنظیمات دستی انجام شود قطعا نتیجه ی دقیق تری خواهد داشت. شما می توانید از یک پیش تنظیمات بر اساس نوری که در حال عکاسی در آن هستید، مانند نور خورشید یا لامپ های تنگستن استفاده کنید، یا می توانید یک عکس از یک شیء سفید بگیرید و تراز سفیدی را به صورت دستی تنظیم کنید.

پیوند درونی :
نکاتی برای بهبود عکاسی
ارتباط با کارشناس فنی:
ارتباط مستقیم از طریق تلگرام

| اصطلاعات رایج عکاسی | اصطلاعات رایج عکاسی | اصطلاعات رایج عکاسی |اصطلاعات رایج عکاسی | اصطلاعات رایج عکاسی | اصطلاعات رایج عکاسی  |

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.