بهبود روند عکاسی با یادگیری نوردهی

4.6/5 - (37 امتیاز)

اکثر ما مجبوریم از تنظیمات “خودکار” دوربین دیجیتال خوداستفاده کنیم. اما با چند درس سریع در مورد نوردهی (Exposure)، می توانید یاد بگیرید که چگونه یک عکاس موثرتر و بهتر باشید.

1. نوردهی چیست ؟

به طور كلی، نوردهی زمانی اتفاق می افتد كه عناصر حساس به نور در معرض يك منبع نور قرار بگیرند. مقدار نوری که توسط دوربین دریافت می شود و بر سنسور یا نگاتیو دوربین اثر می گذارد ،توسط دو عامل مقدار گشودگی دیافراگم و سرعت شاتر تعیین می گردد. سرعت شاتر هم در واقع به مدت زمانی گفته می شد که نگاتیو یا سنسور دوربین در معرض نوردهی قرار می گیرد.

یکی دیگر از عوامل تاثیر گذار بر میزان نوردهی، میزان حساسیت سنسور یا نگاتیو دوربین است. بنابراین، معقوله نوردهی ارتباط مستقیمی با میزان حساسیت سنسور،اندازه دیافراگم و سرعت شاتر دارد که به آن “EV” یا همان میزان نوردهی گفته می شود.

.هر بار که شما میزان نور ذخیره شده توسط سنسور دوربین را نصف می کنید (برای مثال با بالا بردن سرعت شاتر و یا کاهش گشودگی دریچه دیافراگم) مقدار EV به ارزش یک عدد افزایش پیدا خواهد کرد. برای مثال، EV6نصف نوردهی را نسبت به EV5 اعمال می کند.

هر چقدر عدد EV بالا باشد در محیطهایی با نور بیشتر کاربرد خواهد داشت که در این حالت می بایست برای عکاسی مقدار نور کمتری توسط سنسور یا نگاتیو ذخیره شده تا از نوردهی بیش از حد به آن جلوگیری شود.

برای مثال اگر شما در حال عکاسی با تنظیماتی از قراره : ISO 100 ،دیافراگم f/8 و با سرعت شاتر 1/250s هستید،با افزایش سرعت شاتر به 1/ 250s (کاهش زمان نور دهی) و با کاهش یک پله ای عدد F یعنی تغییر دیافراگم به f/5.6 (افزایش میزان گشودگی دیافراگم) در واقع نوردهی با ارزش 13 EV صورت خواهد گرفت.

اگر سرعت شاتر را به 1/ 250s (نصف کردن سرعت نوردهی) تغییر داده در حالی که دیافراگم بدون اعمال تغییری در همان حالت f/8 باقی بماند، شما می توانید با دو برار کردن میزان حساسیت به ISO 200 ، تاثیر نور وارد شده بر دوربین را دو برابر کنید.

البته باید به این نکته توجه داشته باشید که با اعمال تغییرات فوق میزان نویز در دوربینهای دیجیتال و دانه های برفک مانند در دوربینهای فیلم خور را افزایش خواهید داد.

در حالت خودکار یا همان اتوماتیک ، خود دوربین، اندازه دیافراگم، سرعت شاتر و میزان حساسیت را بصورت مطلوب و مورد قبولی تعیین می کند که این امر بر اساس میزان نوردهی مشخص شده توسط نورسنج انجام می گیرد.

هر چه EV بالاتر باشد ،نشان دهنده موقعیتی بسیار روشن است که در این حالت می بایست سرعت شاتر را بالا برد و عدد دیافراگم را افزایش داد یعنی گشودگی دریچه دیافراگم را کاهش داد و یا میزان حساسیت (ISO) را کم کرد تا از Overexposure (نوردهی بیش از حد) جلوگیری به عمل آید.

زمانی که شما تنظیمات دوربین را در حالت Perture Priority (اولویت با دیافراگم) قرار می دهید، دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر را بر اساس دیافراگمی که شما تعیین کردید تنظیم خواهد کرد.و زمانی که شما تنظیمات دوربین را در حالت Shutter Priority (اواویت با شاتر) قرار می دهید،

همانند حالت قبل دوربین بصورت خودکار بر اساس سرعت شاتر ی که شما تعیین کردید،اندازه دیافراگم را تنظیم می کند. هر دو حالت Aperture Priority و Shutter Priority بر اساس EV در وضعیت مورد قبولی صورت خواهد گرفت.

2. مفهوم ISO

ISO در عکاسی به معنای حساسیت به نور تعریف می شود که بسیاری از عکاسانی درک صحیحی از آن ندارند. ایزو عددی است که در دوربین های دیجیتالی معمولی بین 50 تا 3200 قرار دارد که نشان دهنده میزان نور مورد نیاز برای نوردهی مناسب می باشد.

اعداد کمتر را می توان به عنوان تنظیمات آهسته نامید و برای ضبط یک تصویر نیاز به نور بیشتر یا زمان نوردهی طولانی تر دارید.

رنج حساسیت با افزایش عدد ISO بیشتر می شود،و شما می توانید تصاویری از اشیائی را که سریع حرکت می کنند بدون تار شدن ثبت کنید، همچنین با استفاده از سرعت شاتر بالا میتوانید اقدتم به گرفتن عکس از بالهای مگسی که در حال پرواز است و یا سایر اشیاء سریع کنید.

به همین دلیل اعداد بالا در ایزو بعنوان تنظیمات سریع نامیده می شوند.

سرعت شاتر نرمال در ISO بسیار بالا مانند 3200 یک صحنه عادی را به یک عکس روشن و تقریبا کاملا سفید تبدیل می کند.رعایت تعادل و دقت در هنگام تنظیم ISO به صورت دستی بسیار مهم است،

به عنوان مثال، بسیاری از صحنه های سایه روشن برای کمی روشن ترکردن تصویر و خلق یک تصویر معقول و مناسب در شرایط نوری کم نیاز به تنظیمات بالاتر ISO دارند که البته تنظیم این اعداد در حالت بیشتر از استاندارد معمولا باعث ایجاد تصاویری دانه ای یا به اصطلاح ( دون دون شدن تصویر ) می گردد.

—-خوب برای اینکه از جمله های بالا گیج نشویم کمی خلاصه تر می توان گفت ایزو بالا باعث ایجاد امکان عکاسی در شرایط نوری کم (عکس اول) و یا سرعت بالای سوژه می شوند اما اگر میزان ایزو بیش از حد باشد تصاویر از حالت خود خارج و به تصاویری دانه ای تبدیل می شوند(عکس دوم).—

بهترین جزئیات ممکن در عکس ها در تنظیمات ISO پایین تر به دست می آید این نیز بهترین راه برای مبارزه با بافت دانه ای مذکور است.

3. سرعت شاتر :

در حالی که “حساسیت نور” یک ایده انتزاعی است، سرعت شاتر یک مفهوم بسیار ملموس تردر ذهن شماست. مفهوم اصلی از سرعت شاتر این است که چند ثانیه (یا، به احتمال زیاد، کسری از یک ثانیه) شاتر باز بماند و جسم حساس به نور در دوربین در معرض نور قرار بگیرد.

همانند ISO، سرعت شاتر را می توان در رنج های مختلف قرار داد ،البته باید گفت که اعداد سرعت شاتر کمی با ایزو متفاوت است . به عنوان مثال،تنظیم شاتر بر روی 1 ثانیه اجازه می دهد تا دو برابر نور نسبت به عدد 1/2 ثانیه به جسم حساس برسد، به همین ترتیب 1/8 اجازه می دهد نیمی از میزان نور 1/4 ثانیه و….

سرعت شاتر نسبت به اعداد عجیب و غریب ایزو کمی مفهوم تر است.معمولا تنظیمات سرعت شاتر با اعداد کسری نمایش داده می شود : 1 ثانیه، 1/2 ثانیه، 1/4 ثانیه، 1/8 ثانیه، 1/15 ثانیه، 1/30 ثانیه، 1/60 ثانیه، 1/125 ثانیه، 1/250 ثانیه، 1/500 ثانیه و 1/1000 ثانیه.

هر استاپ، همانطور که گفته شد، تقریبا دو برابر با آخرین و یا بعدی متفاوت است. سرعت شاتر خود را بر اساس سرعت سوژه ی خود در صحنه یا ثبات دوربین خود تنظیم کنید.

توانایی عکاسی سریع تصاویر متحرک بدون تاری، عمل متوقف شدن نامیده می شود و اگر سرعت شاتری به درستی تنظیم شود ،به شما کمک می کند تا این کار را انجام دهید.

با یک قاعده کلی، قرار دادن سرعت شاتر بر روی تنظیمات سریع تر (1/250 ثانیه به 1/60 ثانیه) اجازه می دهد به درستی عکاسی تنظیم دستی را انجام دهید،و در شرایطی نیاز دارید سرعت شاتر را کم کنید برای مبارزه با تارشدن ممکن است نیاز به یک سه پایه داشته باشید. در تنظیمات سرعت شاتر کندتر (بیش از 1 ثانیه ) نیاز به یک سه پایه محکم برای ثبت عکسهایی بدون تارشدن دارید.

—-خوب برای اینکه جمله های بالا را ساده تر کنیم کمی خلاصه تر می توان گفت سرعت شاتر بالا باعث ایجاد امکان عکاسی از سوژه هایی با سرعت بالاتر می شود و مانند عکس پایین تصاویری فریز تا ثابت را از سوژه می گیرد که البته این شرایط زمانی امکان پذیر است که نور محیط کافی باشد وگرنه امکان تاریک شدن تصاویر وجود دارد اما اگر میزان شاتر پایین باشد شما می توانید در شرایط نوری کم ،عکس های بی نظیری را خلق کنید اما باید در این شرایط از لرزش های بسیار خفیف نیز جلوگیری کنید وگرنه تصاویر شما تار می شوند و بهترین راه جلوگیری ار این لرزش ها استفاده از یک سه پایه مناسب است .—

4.دهانه دیافراگم

دیافراگم لنز شما شبیه به عدسی چشم شما است. تنظیم صحیح دیافراگم در محیط های کم نور برای جمع آوری بیشتر نور از محیط و تنظیم مناسب آن در روشنایی برای جلوگیری از سر زیر نور بسیار ضروری است.

اعداد دیافراگم نیز مانند سرعت شاتر و تنظیمات ISO دارای استاپ هایی است، البته باید گفت که اعداد دیافراگم نیز کمی با ایزو و شاتر متفاوت است . بسیاری از دوربین ها دارای تنظیمات نیمه و یک چهارم استاپ هستند، اما به طور کلی در مورد استاپ های کامل باید گفت که شامل این اعداد می شوند: f/1، f/1.4، f/2، f/2.8، f/4،f/5.6، f8، f/11، f/16، f/22

هرچه عدد دیافراگم کوچکتری را انتخاب کنید دهانه دیافراگم شما بیشتر باز می شود.مانند عکس زیر :

یکی از موارد جالب در انتخاب تنظیمات دیافراگم کوچکتر این است اینکار باعث ایجاد عمق میدان بیشتر می شود. به سادگی می توان گفت که عمق میدان مقدار شی (s) عکس است که در فضا کاهش می یابد که می تواند با موفقیت متمرکز شود.

افزایش تعداد f به شما اجازه می دهد تا بیشتر و بیشتر موضوع خود را در هنگام عکس برداری فوکوس کنید. به عنوان مثال، دوربین های pinhole دارای عمق میدان تقریبا بی نهایت هستند، چرا که آنها کوچکترین دیافراگم ممکن را دارند. دیافراگم کوچکتر مقدار نور پراکنده را که وارد سنسور می شود، کاهش می دهد و عمق میدان را افزایش می دهد. مانند عکس پایین :

—-خوب برای اینکه جمله های بالا را ساده تر کنیم کمی خلاصه تر می توان گفت هنگامی در محیطی پر نور قرار دارید و می خواهید میزان جذب نور کمتر از حالت نرمال باشد می توانید عدد دیافراگم را افزایش دهید اینکار باعث دسترسی با فوکوسی ایده آل می شود .مثلا می خواهید از یک منظره عکس بگیرد و می خواهید تمامی نقاط فوکوس شود.

در نقطه مقابل عدد کمتر دیافراگم باعث ایجاد جذب نور بیشتر در محیط های کم نور می شود و عمق میدان را افزایش می دهد که مناسب عکاسی پرتره است .—

5. دمای رنگ , تراز سفیدی ( Color Temperature and White Balance)

علاوه بر موارد قبلی ،شما متوجه می شوید که کیفیت نور نیز می تواند بر روی تصویر نهایی شما تاثیر بگذارد. دمای رنگ می تواند بر روی کیفیت نور تاثیر بگذارد و درست نیست که شما هنگامی که با نورهای مختلفی مواجه می شوید همگی آن ها را برای ایجاد تراز سفیدی یکسان در نظر بگیرید.

آنچه که بیشتر در اطراف ما دیده می شود، لامپ هایی است که به یک دمای رنگ خاص متمایل شده اند . این چیزی است که ما به آن دمای رنگ می گوییم. دمای رنگ در درجه بندی ها با استفاده از مقیاس کلوین، که مقیاس استاندارد مورد استفاده در فیزیک برای اندازه گیری ستارگان، آتش سوزی، و دیگر اشیاء فوق العاده گرم توسط رنگ آنها اندازه گیری می شود.

سردترین دما، در محدوده 1700 کلوین، متناسب برای متعادل کردن رنگهای قرمز تا قرمز نارنجی می باشد. این درجه از دما می تواند یک نور طبیعی و یا نور خورشید باشد. چراغ های گرم تر ، مانند لامپ استاندارد سفید خانه شما بطور نرمال در حدود 3000 کلوین می باشند و این نکته اغلب بر روی بسته بندی مشخص می شود.

با افزایش درجه حرارت، نور سفید تر می شود (سفید خالص بین 3500 تا 4100 کلوین) و درجه حرارت گرم تر به سمت چراغ های مات می شود. بر خلاف ادراک طبیعی خود از رنگ های “خنک” و “گرم”، داغترین درجه حرارت در مقیاس کلوین (9000 کیلووات) “سردترین” نور را به نمایش می گذارد.

این مساله به این دلیل مهم است که دوربین شما به تمام این تغییرات رنگی ظریف حساس است در صورتی که حتی چشم شما در انتخاب آنها بسیار خوب عمل نمی کند، اما سنسور دوربین شما یک رنگ آبی یا زرد را در یک قطعه از یک ثانیه تبدیل می کند، در صورتی که در دمای رنگ مناسب نباشد.

اکثر دوربین های مدرن دارای تنظیماتی برای “تراز سفیدی” هستند. این تنظیمات برای “Auto White Balance” یا AWB است که به طور کلی بسیار خوب است، اما گاهی می تواند دچار اشتباه شود. راه های بسیاری برای اندازه گیری دمای نور وجود دارد، از جمله برخی از نور سنج هایی که در دوربین تعبیه شده است،اما در مجموع بهترین راه برای ایجاد تراز سفیدی می توانید بعد از گرفتن عکس های خود بر روی فایل خام عکس (RAW) با استفاده از برنامه های ادیت نور عکس های خود را متعادل کنید.