نکاتی درباره ی عکاسی پرتره

18 مهر 1397
ارسال توسط نیاوند

4.5/5 - (41 امتیاز)

در این مطلب می خواهیم نکاتی درباره ی عکاسی پرتره را بیان کنیم تا شاید کمی دید شما را نسبت به این ژانر از عکاسی که امروزه طرفداران بسیاری را به خود اختصاص داده تغییر دهیم.

عکاسی پرتره یکی از ژانر‌هایی از عکاسی است که از زمان بوجود آمدن دوربین های کلاسیک تا به امروز کاربرد بسیاری داشته اما با روند رشد علم عکاسی قوانین آن نیز دستخوش تغییراتی شده است.

ژست سوژه

اولین نکته ای در این نوع از عکاسی به آن بر می خوریم حالت چهره ی سوژه است . معمولا عکاسان زبده تلاش می کنند تا ارتباط خوب و خودمانی را تا سوژه ی مورد نظر برقرار کنند تا بتوانند حس راحتی را در آنها ایجاد کنند.در واقع باید شرایط را به‌گونه‌ای مدیریت کرد که هم بر سوژه تسلط داشت و هم وی با دوربین احساس راحتی کند. یادتان باشد که برای ترکیب‌بندی و دادن ژست به خصوصی به مدل، هیچ وقت به او دست نزنید و از او بخواهید که خودش تغییر حالت دهد؛ مثلاً اگر که سایه بینی، بر روی لب آمده است، از او بخواهید که سرش را کمی به سمت بالا بیاورد و بهتر است که خود این کار را نکنید.

در پرتره‌های رسمی و متداول معمولاً از مدل خواسته می‌شود که کمی لبخند بزند ولی این یک قانون نیست و می‌توان برای خلق کردن پرتره‌ای خاص از او خواست که اخم کند و یا تعیین حالت چهره را به خودش واگذار کرد. خیلی‌ از عکاسان پرتره در چند دقیقه ابتدایی با سوژه صحبت می‌کنند و اصلاً دوربین را در دست نمی‌گیرند تا مدل خود را با شرایط تطبیق دهد. به علاوه باید توجه داشت که خیلی لنز را به صورت مدل نزدیک نکرد چرا که همین امر می‌تواند شخص را آزار دهد.

کادر بندی

هدف از کادر بندی، جذاب‌تر به نظر رسیدن المان‌های درون تصویر است. در عکاسی پرتره کلاسیک، معمولاً کادر از اولین دکمه لباس سوژه شروع می‌شود و چشمان او در یک‌سوم بالایی کادر قرار می‌گیرد. ولی این کادر بندی معمول برای عکس‌های رسمی به کار می‌رود و بسیار کلیشه‌ای شده است. به همین دلیل است که عکاسان بسیاری برای جذاب کردن آثار خود از کادر بندی های نامتعارف‌تری استفاده کرده‌اند. عمق میدان نیز فاکتور بسیار مهمی است.

بنا بر عادت، معمولاً سوژه کمی مایل نسبت به دوربین و رو به منبع نور اصلی می‌نشیند، در این حالت از شانه جلو تا شانه عقب باید در فوکوس قرار گیرد. در دوربین‌های فول‌فریم و 35 میلی‌متری، عدد دیافراگم‌های f/5.6 و f/8 عدد‌های بسیار مناسبی هستند. ولی اگر به دنبال تشکیل بوکه‌ و محوی بیشتری در پس‌زمینه هستید، باید عدد دیافراگم را پایین‌تر آورد و مدل را در موقعیتی قرار داد که کاملاً در فوکوس باشد.

نور

یکی از مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین پارامترها در عکاسی، وضعیت نور و کنترل آن است. بهترین نور برای عکاسی پرتره نور غیرمستقیم روز است. همان نوری که از پنجره و پرده عبور کرده و بر چهره فرد تابیده می‌شود. اگر به نور روز دسترسی ندارید و یا خارج از استودیو عکاسی می‌کنید، می‌توان نور خورشید را دقیقاً پشت سر به سوژه قرار داد و با فلاش رو دوربینی چهره مدل را روشن کرد و به یک ریم‌لایت (نور در حاشیه سوژه) جذاب رسید. البته این قواعد همگی تغییرپذیر هستند؛ مثلاً می توان کاملاً به صورت مستقیم و تنها با یک نور پرکنتراست سوژه را نورپردازی کرد در این صورت سایه‌ها بسیار تیز و تاریک می‌شوند. در مقابل اگر به دنبال نوری محو و سایه‌های نرم هستید، باید از سافت باکس یا دیفیوزر استفاده شود و یا اگر از نور‌های استودیویی استفاده می‌کنید، فاصله سوژه از منبع نور بیشتر شود.

در مورد لوازم نور‌پردازی استودیویی که در عکاسی پرتره به کار می‌رود، می‌توان به بیوتی‌ دیش و چتر و سافت باکس اشاره کرد. استفاده از چتر باعث می‌شود که بازتاب نور درون چشم سوژه بسیار طبیعی و زیبا به نظر برسد. بیوتی دیش نیز نوری پخش و با شدت تقریباً یکسان را بر روی صورت می‌تاباند. البته از کاسه استاندارد می‌توان استفاده کرد ولی سایه‌ها کمی تند خواهند شد که برای هد لایت و نورپردازی پروانه‌ای می‌تواند کار‌آمد باشد. از حباب یا بالب نیز می‌توان به عنوان شکل‌دهنده نور فیل لایت استفاده کرد.

لنز مناسب

لنز‌های زوم کیت دوربین معمولاً برای عکاسی پرتره مناسب هستند. لنز 70 تا 120 میلی‌ متر مناسب‌ ترین پرسپکتیو را در عکاسی چهره در اختیار ما قرار می‌دهند. ولی عکاسانی هستند که برای خلق تصاویری خاص و منحصربفرد از لنزهای دیگری نیز استفاده می‌کنند، به عنوان مثال پرتره‌ های مستند اغلب با لنز‌های 35 میلی‌ متری به ثبت می‌رسند. ولی باید توجه داشت که عکس‌های پرتره افراد بزرگسال نباید با لنز‌های ماکرو انداخته شود چرا که این لنز‌ها جزییات بافت صورت را به صورت اغراق‌ شده‌ای به ثبت می‌رساند و تصویر نهایی زیاد جالب نخواهد رسید.

رنگ و اصلاح رنگ

حرارت رنگ نور نیز یکی از پارامتر‌های مهمی است که باید هنگام عکاسی آن را رعایت کرد. برای رسیدن به طبیعی‌ ترین رنگ پوست باید وایت‌ بالانس دوربین را با توجه به شرایط تنظیم نمود و با فرمت RAW عکاسی نمود تا در مرحله ادیت بتوان آن را اصلاح کرد. اغلب دوربین‌‌های DSLR به صورت خودکار می‌توانند حرارت نور محیط را بخوانند و بر اساس آن عکس را به ثبت برسانند.

قاعدتاً با پیشرفت برنامه‌های اصلاح عکس، بخش زیادی از کار در عکاسی پرتره در مرحله ادیت قابل انجام است. بسیاری از چین و چروک‌ها را می‌توان از چهره مدل حذف کرد و یا با کم کردن وابیرنس، کمی پوست او را سفید تر نمود.

نکته اساسی در عکاسی پرتره و در هر ژانر دیگری، تمرین و رسیدن به سبک شخصی خود است. برخی از اصول و قواعدی که در بالا به آن اشاره شد، صرفاً راه‌حل‌‌ هایی برای گرفتن پرتره‌های کلیشه‌ ای است و خلاقیت و به‌کارگیری سبکی نو در عکاسی قطعاً نتایج بهتری را در پی خواهد داشت. پرتره می تواند یکی از روش های قابل توجه در عکاسی باشد که محبوبیت بسیاری پیدا کرد.

امیدوارم این نکات عکاسی باعث بهبود روند عکاسی شما شود.

پایدار باشید .